Η Εργατική Πρωτομαγιά είναι ημέρα αγώνα.
Αν τιμώνται εν τέλει οι αγώνες της περιόδου του Σικάγο, ή των επομένων δεκαετιών στην Ευρώπη αξιολογείται από τον καθένα και την καθεμία ξεχωριστά.
Ωστόσο οι διεκδικήσεις των λαών ανά τις περιόδους, οδήγησαν μετά βεβαιότητας σε ιδανικότερες συνθήκες εργασίας για όλες και όλους μας.
Είναι όμως η Πρωτομαγιά μια γιορτή; Είναι η Πρωτομαγιά μια υπενθύμιση ενός λαμπρού παρελθόντος που απλώς την θυμόμαστε μια φορά το χρόνο μένοντας σπίτι;
Κατηγορηματικά όχι.
Οι εργαζόμενοι του σήμερα, βαλλόμενοι από κάθε τι, οφείλουν πρωτίστως στους εαυτούς τους να τιμούν την ημέρα αναλογιζόμενοι τους αγώνες των προγενέστερων, αλλά και συνεχίζοντας τις διεκδικήσεις για ένα εργασιακό περιβάλλον ισάξιο και εξίσου καλό ή καλύτερο.
Οι κρίσεις που η γενιά μου περνά την τελευταία δεκαετία, αποτέλεσαν την αφορμή για την αποδυνάμωση των εργασιακών συνθηκών. Οι “εργάτες” των προηγούμενων δεκαετιών, μπορεί να μετονομάστηκαν σε “ανθρώπινο δυναμικό” σήμερα, ωστόσο οι ανάγκες παραμένουν ίδιες.
Για εμάς τους εργαζομένους στον τουρισμό και ειδικότερα όσους εργαζόμαστε στα νησιά, η Πρωτομαγιά συνήθως αντί για απεργία, σηματοδοτεί το ξεκίνημα της τουριστικής περιόδου.
Αυτό το ξεκίνημα κάθε χρονιά, ορίζει τη λαχτάρα για μια τυπική οικονομική ευμάρεια· είναι όμως και μια πορεία ανάμεσα σε συμπληγάδες πολύωρων εργασιακών συνθηκών, ανασφάλιστων εργατοωρών αλλά και πολλών επιπλέον προβλημάτων, όπως χαμηλές μισθοδοσίες ή και αδυναμία εύρεσης κατοικίας.
Αυτές τις διεκδικήσεις δεν θα σταματήσουμε ποτέ να τις φέρνουμε στην επιφάνεια. Όχι μόνο για καλύτερες συνθήκες για εμάς τους ίδιους, αλλά και για τους επόμενους που θα εργαστούν στον τομέα μας.
Γιατί η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι αργία. Για εμάς στον τουρισμό δυστυχώς δεν είναι ούτε απεργία. Είναι όμως η παρακαταθήκη όλων μας, για ένα ιδανικότερο αύριο. Για ένα μέλλον όπως το ονειρευόμαστε εμείς οι ίδιοι, και όχι κάποιοι τεχνοκράτες που δεν έχουν ούτε μισό ένσημο.
Παλεύουμε για καλύτερους μισθούς.
Παλεύουμε για ασφαλισμένη εργασία.
Παλεύουμε για ρεπό, 8ωρο και ιδανικές συνθήκες εργασίας.
Παλεύουμε για ανθρώπινες συνθήκες διαμονής.
Και δεν παλεύουμε στα λόγια, κάνοντας την Πρωτομαγιά απολιτίκ γιορτή.
Αγωνιζόμαστε σταθερά για τα ιδανικά μας.